Zaman ayırmak.

Korkunun Ecele Faydası isimli yazıyı yazdığımdan beri yazasım gelmiyor...Gavurun kızı benim için yazman adına güzel bir kaynaktı ama artık kullanamıyorum o kaynağı.Kurudu lan :( Yazabileceğim çok şey var aslında.Elimde belgeler kayıtlar var :) Fakat yazmaya değer bir olay olarak göremiyorum artık onu.
Çok uzun zaman geçti daha önceki yazılarımda bahsettiğim olayların üzerinden,zamanla tazeliğini canlılığını yitirdi.Bir de yukarıdaki yazıda yazdığım an'a şahit olunca ezan sesinden etkilenip gerçek huzura eren gavur gibi oldum.

Giriş kısmından anladığınız üzere zorlama bir yazı aslında ama değinmek istediğim bir kaç nokta var.Çok uzun süredir yalnızım.Ortalama ilişki süreniz 1 yılın üzerindeyse 1-2 aylık ilişkileri hiç saymazsınız.Ben de öyle yapıyorum.

(Ulan bu blogu okuyan da bu çocuğun işi gücü eski ilişkileri olmuş hamığa guyüm diyecek.)

Yalnızlığa alışmak da çok fenadır lan.Ben çok güzel alıştım mesela...Kendi sınıfımda "merhaba-merhaba" düzeyinde sadece bir kaç arkadaş edindim.Sınav zamanları lazım olur da not isteriz,birbirimize bir yardımımız dokunur diyerekten.O yüzden sınıfa oturduğumda kim kime yazıyor,kim kime ne anlatıyor,kim kinden ayrılmış hepsini gözlemleyebiliyorum.Bunu artık bir hobi gibi yapmaya başladım.Ufaktan pisikolocik bazı sıkıntılarım var sanırım...
Ev arkadaşlarım hep başka bölümleden o yüzden okula gidip gelirken de yalnız binerim çoğunlukla otobüse.Otobüstekileri izlerim.Sokağa çıkar sokaktaki insanları izlerim.Sürekli izliyorum birkaç yıldır...Kimseyle zoraki diyaloglara girmeden kulaklığımı takıp insanları izlemek hoşuma gidiyor.Bu "merhaba-merhaba" düzeyindeki bazı arkadaşlarla bu tarz zoraki diyaloglara girdik,girmedik değil.Hayat tecrübesi mi dersin,tiyatral aktivitelerin kazandırdığı bir farkındalık mı dersin bilmiyorum da,olmuyor moruk.Zoraki o diyalog işte.Yürümüyor...Naptın,iyi sen naptın,geçen hafta derse girdin mi,girdim....Havalarda düzeldi...Salak salak muhabbetler hımını sikiyim.
Bu samimiyetsizlik yerine yalnız olmak çok daha zevkli geldi bana..Tabi bu yalnızlık süreci bana müthiş bir üşengeçlik de ekledi...Çok ergence olabilir belki ama gerçekten birilerinden hoşlanmaya,onlarla yakınlaşmaya,bi yerlere gitmeye v.s çok üşenir oldum.Daha zamanı değil ama bi hantallık bi 35 yaş tripleri.Terlikle ağzıma vursanıza...
Bütün gün bilgisayar başında interneti takip etmek çok keyifli gelmeye başladı zamanla.Tabi şu bahar ayları geldiğinden beri bazen bi iç sıkıntısı oluyor ama olsun.Akşamları da derse gidiyorum filan....Şu günlerde sevgili arkadaşlarım beni yeni bir arkadaşla yakıştırmaya başladılar.Daha doğrusu onlar daha önceden yakıştırmaya başlamış geçtiğimiz haftalarda tanıştırdılar...Hacı vallahi hiç özveri gösteresim yok yeminle.Ba ben  burada harbi samimiyimdir.Milyonlar tarafından takip ediliyormuşçasına fenomen havasına bürünmüş sikik bloggerlar gibi bi tribim yok.3-5 kişi okuyor zaten.Yani öyle "millet bana hasta ama ben bakmıyorum yeaaaa" durumları değil.Onu anlatmaya çalışıyorum.Bu hantallığı üzerimden atıp nasıl birilerine vakit ayırabilirim onu düşünüyordum hep ve bunu sizinle paylaşıyorum şimdi de...Aslında fenomen olsam ne iyi olurdu ama köyde dalga geçerler hep benimle :)

Tabi bu uzun süren yalnızlık bende az biraz hanzoluk da yaratmadı değil...Bazen tanıştığım kızlar ile ilgili dandik dandik espriler yapabiliyorum.Tabi kendi kendime :))

Tek aktiviten okula gidip gelmek,o zaman bilimsel anlamda atılımlar yap dimi.Yapmıyorum değil makale filan okuyorum,ekonomi ile ilgili kült kitapları okumaya çalışıyorum v.s ama onunda çok hakkını vermiyorum sanki.Bazen o kadar uyuşuk oluyorum ki,bütün günüm facebook'da "anasayfa" butonuna tıklayarak geçiyor.İşte o zamanlar çok pis bi iç sıkıntısı geliyor bana.O an o kız karşıma çıksa vallahi acımam yapışırım ama hep yanlış zamanda yanlış yerdeyim moruk.

Göbeğini kaşıyıp fındık ezmeli sandviçini tam ortasından görgüsüzce ısıran film obezleri gibi oluyorum bazen....Geçenlerde ev arkadaşlarım bilimsel bir konferansa gittiler 2 günlüğüne.Evde tek başıma kaldım...O kadar canım sıkıldı ki 2 gün boyunca kendi kendine "manha manha" diyip durdum.(Muppet show)
İşte bu anlarda çıkın karşıma be gavurun kızları...Ya da ben mi gelsem yamacınıza...

İstanbul'da sosyalliğin dibine vurmuşken Kütahya'da da asosyalliğin dibine vurmaktır hedefim.Sadece İktisat üzerine lisans eğitimi görmüyorum yani :) Zoraki yazdım,zoraki okursunuz kanımca.Hadi eyvallah...

Manha Manha