Korkunun Ecele Faydası...

Kısa bi yazı olucak.Sıcağı sıcağına yazmak istediğim bişey var zira.

İnsanların bazı korktuğu anlar vardır.Hani başına geleceğini biliyorsun ve sürekli o an geldiğinde ben ne yapacağım diye düşünüyorsun.O kadar çok kuruyosun ki kafanda,iş çığırından çıkmış aslında...Binlerce senaryo,binlerce senaryoya karşılık binlerce çözüm yolu v.s v.s v.s...Kafanda bin tilki dönüyor...

Bak burada yazdıklarımı en kral "kişisel gelişim kitabı"nda bulamazsın söyliyim :)


Hani ben hep bas bas bağırdım ya,gavurun kızı gavurun kızııı diye diye...Ben tüm bu gaurun kızlarını çok sevdim bilirsiniz.Tabi en taze olan son gavurun kızı belki de kişisel gelişimime en büyük katkısı olan gavurun kızı,en sevdiğimdi.En taze olan dedim ya;taaaaa 2 sene olmuş amk :D Uzun soluklu ilişki arayışlarıma hız vermeliyim .

Bu yollarımızı ayırdığımız son gavurun kızının aylaar önce bir sevgilisi olduğu haberini almıştım.Yıkıcı bir an olmuştu benim için çünkü uzun zaman geçmesine rağmen,daha gidişini kabullenememiştim ki başkasına sarılmasını kabulleniyim...Çok zor 2 gece geçirdim,devamında kabulleniverdim...Bu olay gerçekleştikten sonra kafam sürekli,onları elbet bir gün elele görme korkusuna yoğunlaşmaya başladı...Sıklıkla bunu kurmuşum kafamda.Her düşündüğümde nasıl olur ne yaparım diye senaryolar üretmişim...Tabi pek çoğunuz terkeden sevgilinizin ardından 1 yıldan daha uzun bir süre her gece dua etmediğiniz,belli aralıklarla dualarınızda ağlamadığınız için bunların ne denli büyük korkular olduğunu anlamayabilirsiniz...

Bu korkumla az önce yüzleştim canına can kattıklarım...Az önce ortak bir arkadaşımız gavurun kızının ve yeni sevgilisinin,sevgili gibi olan fotoğraflarını yüklemiş....Bak ben böyle bir an yaşamadım daha önce.
Durun lan şöyle yıkıldım ayakları yapmıycam konu bambaşka bir yere gidiyo :D

Oğlum hiç tereddüt etmeden fotğraflara tıklayıverdim.Anladım çünkü fotoğrafların zamanında görmekten çok korktuğum sahnelere ait fotoğraflar olduğunu...Açtım baktım....bi 10 saniye sızı gibi bişey oldu diycem ama öyle de değildi.Acaip bişey oldu.Lan sonra içim çok fena huzurla doldu lan.Oğlum görmeyi hiç istemediğim görüntüler bunlar.Neden bana bu kadar huzur verdi lan ? Hatta sevindim.

Bi 5 dk bunun sebebini düşündüm moruk.Sonra da buldum galiba...Şimdi ben yıllardır ecel'den korka korka yaşadım.Ecel'i gözümde öyle bir büyüttüm ki...Beni şöyle mahvedecek,böyle ağzıma sıçacak diye diye...Halbuki ecel o kadar da korkulacak birşey değilmiş.

Bir de biz terkedilenler zamanla bi tribe gireriz...Naparsa yapsın o çocuk benim gibi olamaz tribi....

Yoo kardeşim fotoğraflara baktım.Gavurun kızının içten bir tebessümü vardır ben anlarım.O tebessüm o kadar hoş duruyordu ki yüzünde.Vallahi çocukla gayet mutlular yani.Şimdi çocuğa da şöyle alıcı gözüyle baktım.Benden yakışıklı amına koyim.Boylu poslu bişey.Biz acı çekmekten küçük kaldık hep abey :)

Neyse önce gavurun kızının yokluğuna alışmaya çalıştım.En zoru oydu.Sonra hayatına başkalarıyla devam etmek zorunda olduğu gerçeğini kabullenmeye çalıştım.Sonra bu gerçek ile yüzleştim.Şimdi de gözlerimle gördüm inşa ettiği mutluluğu.He bu mutluluk daim midir allah bilir.ama ben şu an müthiş bi huzura erdim hacı manav. Meğer yıllardır görmem gereken tablo buymuş.Ben de düşünüp duruyodum "istanbul'da olsaydım onları mutlaka görürdüm iyi ki burdayım" gibisinden...Sikiyim kişisel gelişim kitaplarını,sikiyim yaşam koçlarını bak ne güzel tertemiz çıktım işin içinden :)