Paralel Evren

Bir sevgili refleksi olarak demedim sana "hayatım" diye... Gerçekten öyle olduğu için senden sonra. Öyle ki; hala durum aynı... Bir insan bunu tercih edemez. Sürekli birsini düşünerek yaşayamaz, yaşamamalı. Hastalık bu. Fakat bunu gerçekten ben mi seçtim ? Varsayılan olarak mı ayarladım seni ? Gerçekten çok ciddi bir durum yoksa istisnasız insan hep mi aynı insanı, aynı hatıraları ve aynı hataları düşünür ? En korktuğum şey oldu artık seni kanlı canlı görmek... ve en çok istediğim şey. O kadar standartsın ki artık aklımda... Hiç bir şey yapmadan bendeki halinle yaşıyorum seninle. Şimdi hayatımda olsaydın neler konuşurduk? Bu akiam sinemaya sen de gelebilir miydin ? Öğlen arasında kaçamak yağıp birlikte yemek yer miydik ? Bu haftaki konsere bilet alır mıydık ? Biz böyle olmasaydık hala bana öyle hayran hayran bakar mıydın ? Hala heyecanlanır mıydım o kadar ? Yoksa alışmış olup sıradan mı karşılardım ? Şimdi ne yapıyorsundur ? Arkadaşlarınla konuşurken benden hiç söz açılıyor mudur ? Yüz ifaden nasıl oluyordur ?

Ben aslında alternatif hayatlarımızı da düşünüyorum. Ya böyle olmasaydı diye... ve bu gece kızıl saçlarına bakıp, kan kırmızı bir şarabı hiç etmeyi hakettim kendimce. Kendimi hiç sevmiyorum, bu yüzden sağlığıma da dikkat etmiyorum bu aralar. Şimdi birlikte olsaydık çok kızardın buna, bileğimin sakat olmasına rağmen halı sahaya gitmeme kızdığın gibi... Hala hayatımdasın, hayatım.