Alışkanlık

Sanırım Yeni Rakı'nın reklamıydı.... "Biz Türklerin İçmek İçin Sebebe İhtiyacı Yoktur"

Bu akşam bi sebep uğruna içmiyordum ancak içtikçe kendime bir sebep aramaya başladım. Bilinçaltıma nasıl itilmişse;illa dertlenecek bir şey olmalı... Keyiften içiyor olamam.
 Halbuki tamamen keyiften ve aylaklıktan içiyordum. Sonra içtikçe kendime bir misyon biçmeye uğraştım. Zor olmadı elbet. Bi fotoğrafa,bi videoya bakar hacı abi.... Açtım eski resimleri,videoları...Bir güzel dertlendim ki sorma. Mutluymuşuz amk. Hem de zirvedeymişiz lan. Son yıllarda çekindiğim resimlere baktım... Hiç birinde, 4-5 yıl önceki resimlerde takındığım gülümseme yok amk. Yaş geçiyor elbet ondandır da bir şeyler eksik kaldı. Neyin eksik kaldığını ya da beni neyin eksilttiğini de biliyorsunuz zaten...
Bu kış hatta bu yıl çok içki içtim. Her gece sarhoş falan değildim ama ayda bir kurduk neredeyse rakı soframızı... Ara ara ayak üstü içtiklerimiz de oldu. Kütahya'ya dair en çok özleyeceğim şey dostlarımla kurduğumuz rakı sofralarıdır... Birer birer eksildi tüm dostlarım masadan ve geldiğim nokta ; tek başıma içiyorum artık. Bir Chuck Palahniuk romanının bunalımlı baş karakterleri gibi hissediyorum ara sıra. Kasıntı olduğumdan değil. Ne bileyim; bir Tyler Durden rahatlığında olmak çok hoşuma gidiyor. Belli ki çok etkisinde kalmışım. Bu etkilere bu kadar duyarlı hale gelmemin de sebeplerini yazdım daha önce.

Bu geceyi boş geçmemek adına yazıyorum... Kütahya defteri kapandı kapanacak. Heyecanlıyım,çok buruk olduğumu söyleyemem. Sıradaki durağım özlemiyle yanıp tutuştuğum İstanbul...

Kötü son ile biten filmlerin hastası oldum son yıllarda. Sikilmiş hayatları anlatan Zeki Demirkubuz'u da çok seviyorum. Hele "Kader" filmini...

Yazacak şeyim kalmadı gibi...Aklıma bir şey  gelmiyor. Ufak bir anı olsun bu yazı belki yarın gece okuyunca aklıma yeni şeyler gelir de onları yazarım. Hem okuması daha zevkli olur.