Hastayım galiba.

Eskiden mutlu olmak için sevdiğim,düşündüğüm insanların mutlu olması yeterliydi. Sonra bir şeyler oldu ve artık mutluluğum bazı insanların mutsuz olmasına bağlı oldu.Yani eskiden bazı değer verdiğim,koruduğum,mutlu olması için her şeyi yaptığım insanların artık mutsuz olduklarını öğrendiğimde mutlu oluyorum.Kendime karşı da yabancılaştım şuan.

Hayat çok tuhaf lan böyle düşünmeye başlayınca...
Bir zaman geliyor,birisini seviyorsun...Onunla şarkılar söylüyor,sevdikçe seviliyor,sevildikçe mutlu oluyorsun.Hunharca gelecek planları yapıyor,geçen her günü bir öncekinden daha güzel ilan ediyorsun...Böyle insanlar giriyor hayatına.
Sonra bir şeyler oluyor...
Yanyana otururken bir an bile elini bırakmadığın ya da saatlerce göz göze bakmaktan hiç sıkılmadığın insandan düşmanmışçasına kaçmaya başlıyorsun.Ya sen ondan ya da o senden.Ne acaip bir şey lan bu ? Kimseyi suçlamıyorum ha.Sadece bu tuhaflığı anlamaya çalışıyorum.Neden böyle olmak zorunda...Bunu sadece bir taraf istese hani belki kabul edilebilir bir şey olucak benim için ama ne ben ne de o, artık birbirimizi görmemek için her şeyi yaparız...Hatta yazının girişinde dediğim gibi;Zamanında ölümüne sevdiğim bazı insanların artık mutsuzlukları beni mutlu ediyor.Kötü adam değilim aslında ama durum bu yani. Şimdi bana deseler ki ; Ogün eski sevgilin (herhangi birisi) terkedilmiş,sokaklara düşmüş,sürüm sürüm sürünüyormuş,bir damla su vereni yokmuş,allah ölmekten beter etmiş filan dese içten içe mutlu olucam. Böyle havai fişekler patlıycak içimde..Bundan nefret ediyorum ama gerçekten durum bu canını sevdiğim..Yok mu lan bunun pisikolocik bir tanımı.Hastalıksa hastalıktır kabul ederim.Bana hiç normal bir davranış gelmiyor çünkü şu anlattıklarım.Buna rağmen beter olsunlar diye de istemiyor değilim.

Hala kaldıramadığım,kabullenemediğim,barışamadığım bazı durumlar olduğu aşikar.Evet.Ben aslında eskiden modern bir insandım.Eski sevgililerimle görüşür,dertlerini filan dinlerdim...Artık gördüğüm yerde "senin ağzını yüzünü sikerim,siktir git karşımdan koyduğumunun karısı" diyesim geliyor ki derim...

Galiba benim götüm çok kalktı ya da kaldırıldı yaşadığım ayrılıklar sonrasında.Her teselli veren" boşver boolum senin gibisini nerede bulucak" temalı teseliler dinledim.Üstelik bunları öyle insanlar söyledi ki gerçekten inanmak zorunda kaldım mağdur olduğuma.Bu mağduriyet ayağına da artık karşı tarafın başına gelecek kötü bir şeyi bana yaşattıklarına bağlıycam ve belkide içimden atmak istediğim o terkedilmişlik duygusu,o ezik ruh hali,5 tane rum piçi tarafından dövülen ve bayramlık kıyafetleri yırtılan sezercik duygusu yerini mağrur,gururlu,sonuna kadar haklı insan olma duygusuna bırakıcak. Ben de "olacağı zaten buydu,beni üzersen böyle olur işte.Hak bunlar sana" diye oturduğum yerde halay çekicem... Bazı insalar bazı olayları kaldıramıyor işte hacı.Benimki de o ayak işte...Kabul ediyorum.Kaldıramadım hep terkedilen olmayı. Öz güven yerlerde aslında ve en gülüncü hala  "giden gitmiştir,gittiği gün bitmiştir" görüntüsü veriyor olmak tanıştığım yeni insanlara...Her giden bir iz bırakmıştır.Asla tam olarak unutulmamıştır.Unutulmaz amk insan doğasına aykırı zaten lan...Unuttum diyenin de ağzına 2 tane çarparım.He artık ağlamıyoruzdur arkalarından o durum ayrı ama insan içten içe başına kötü bir şey gelmesini istiyor yani.Çok acaip bi cümle oldu bu son yazdığım.Başına kötü bir şey gelsin derken;trafik kazasında sakat kalsın anlamında değil...O da terkedilsin benden beter olsun ayakları işte.

Ulan 12:00-01:00 halı saha maçından çıktım,düşündüğüm,yazdığım mevzulara bak...Bence ben kesin hastayım.