Roza' yı hatırlıyor musunuz ? Bir kaç yıl oldu onun hakkında yazmayalı... Uzun yıllar sonra ilk defa sevmiştim birini ancak "aşk" diyemeyiz...
Roza ile sıkıntılı dönemimizde hep bundan korkuyordum. Benden yıllar sonra, çok mutlu olamadığı ancak ara sıra mutlu olabildiği ve kendini bir süreliğine de olsa iyi hissettiği birisiyle birlikte olması en büyük korkumdu. Oldu... Roza, hiç onun kalemi olmayan ve sadece ara sıra mutlu olabildiği birisiyle birlikte olmaya başladı. Onu görebilmek için saatleri, dakikaları, kilometreleri ve hatta metreleri saymıştım. Mutlu olabilirdim onunla eğer şehrime gelebilseydi. Geldi de... ve biz çay içtik hikayedeki gibi... Ben, O ve Sevgilisi... Tam tahmin ettiğim gibiydi, tam da korktuğum gibiydi... Roza asla ve asla onun kalemi olmayan ancak bir şekilde de karşı koyamadığı birisiyle beraberdi... Ne kültürel ne de sosyal olarak Roza ile alakası yoktu ancak birliktelerdi ve ben bunu asla anlayamayaktım. Baştan aşağı hayal kırıklığıydı benim için...
Mona ile ayrıldığım dönemde konuşmuştuk Roza ile... O, bana davar sevgilisini ben de ona Mona' yı anlatmıştım... Gönül mevzularında beni iyi tanıyan birisi olduğu ve lafını esirgemediği için çok açık bir şekilde konuşmuştum onunla. O da bana aynı şekilde içini dökmüştü... Esasen tam anlamıyla "Mutlu" olamadığını ancak bir ihtimal bulunduğunu ve yeni bir şeye sil baştan başlamaın zoruluğundan bahsetmişti... Birbirimize bu yönden çok benziyorduk... Yeni bir şeylere sil baştan başlamak dünyanın en boktan hislerinden biriydi. Birisinin en sevdiği yemeği, en sevdiği rengi, en sevdiği şarkıyı, en sevdiği filmi sil baştan keşfetmek amelelik geliyordu ikimize de... Ancak buna mecburduk. Roza şehrime geldi, sıradan bir öğlen yemeğinde bankanın kapısında beni bekledi... Bir kaç yıl önce kurmuş olduğum hayali çok gecikmeli yaşadım ve kalıbımı sikeyim ki yanında sevgilisi de vardı. Tüm bunlara katlanabilmem tamamen Mona' nın acısını yaşıyor olmamdan kaynaklıydı. Her ne kadar Roza' da benim için önemli bir yer kaplıyor olsa da; benim tek derdim artık Mona idi. Tüm bunlara rağmen Roza' nın yaşattığı hayal kırıklığını es geçemem ancak es geçtiysem de Mona yüzündendir.
Sevgilisinin yanında bana Mona'yı sordu... Roza'ya bakıp Mona'yı anlatmak... Sikiyim böyle bohemi.
Gol üstüne gol yedim.
Mona ne alemde hiç bir fikrim yok. En son bir kaç ay önce bir kaç saniyeliğine göz göze geldik hiç beklemediğimiz anlarda... İçim havalanıverdi o an. Tüm organlarım yer çekimi ile irtibatını kesmiş gibi oldu. Ancak birbirimizi öylesine görmezden gelmek durumunda kaldık ki... Bu benim zoruma gitti. Ne olursa olsun, bu kadar da görmemezlikten gelmemeliydik birbirimizi... Ya yarın öbür gün çok acil bir yardıma ihtiyacımız olur da sadece o an için tek yardıma edebilecek olan birbirimiz olursak... Yine de görmezden mi gelecektik birbirimizi... Benim de o gece Mona' ya sorabileceğim bir şeyler vardı. Onun uzmanlık alanına giren... Hem bu düşüncemi onunla paylaşacaktım hem de daha çok bilgi sahibi olduğu konu hakkında bilgi isteyecektim. Gecenin bir vakti yine sarhoş yürürken ona mesaj attım. "Selam" dahi vermedi... Kalktım evine gittim. O "Trafo" da sigara içtim yine ve fotoğraf çekindim. O kadar zoruma gitmişti ki, tüm bu fotoraları ve uzunca bir ses kaydını ona gönderip olayın aslında sandığı gibi olmadığını ve bizim bu durumu aşmamız gerektiğinden bahsedecektim. Onun evinden neredeyse kendi evime kadar ses kaydı yaptım. O ses kaydını dinlemek yolumu ikiye katladı. Ancak ona göndermedim. Sarhoştum ve sağlıklı düşünmüyor olabilirdim. Artık o kadar sarhoş geziyorum ki bu düşünce sistemini bile geliştirdim. Sarhoşum ve benim bunu yapmamam gerekebilir. Ayılınca karar vermeliyim. Ertesi sabah ses kaydını dinledim. Tam olarak söylemk istediklerimi söylemişim ancak buna gerek yoktu artık. Mona dileseydi cevap verir ve durumu öğrenebilirdi. O halde onu tekrar rahatsız etmenin bir anlamı yoktu.
Neyse... Başka bir şey anlatıyordum zaten ben...
Roza' yı bile hiç ihtimal yok iken şehrimde gördüysem, seninle nasıl başa çıkacağım bilmiyorum Mona.
Senden de çok goller yiyeceğim kesin.
